به نام عالم بی همتا

خداوندا! ای هادئ وهدایتگر من وای ولیی که یخرجهم من الظلمات الی نوری

سپاس تو را که لایقمان دانستی وتوفیق ورود به وادی علم ودانش وحقیقت طلبی را در فطرت و وجودمان نهادی.
اکنون ما بندگانت با شور و شوق رسیدن به کمال ،با عزمی راسخ وقدم هایی استوار می رویم تا به ثریا برسیم.

و در این مسیر….

ای رحیم، ای مهربان! دستم را بنگر که به سوی تو بلند کرده ام تا دستگیریم کنی. مگذار با چشم بسته قدم بردارم. مخواه که ندانسته و جاهل راهم را برگزینم . مگذار که از علم بی بهره بمانم؛ که عمل بی علم، بالی است شکسته که پرواز را نشاید.
ای بزرگ، ای حکیم! یاریم کن و دیدگان مشتاقم را به نور دانش روشن فرما.
ای همه هستی من! علمی عطایم کن که بال پروازم شود. دانشی به من بیاموز که مرا به تو برساند.
ای مهربان! مرا به سوی خود بخواه و از راه رسیدن به خودت آگاهیم ده.
عزیزا! تنها بازشناختن گوهر از سنگْ مرا کافی نیست. یاریم کن که دانه دانه گوهر گرد آورم و کوله باری پر کنم تا در سبک سنگینی میزان عمل، تو را خشنود سازم و خود را سربلند.

خدایا! این بنده تو هنوز در ابتدای راه است. در آستانه بهار جوانی، چون زمینی حاصلخیز و آماده کشت، آماده آن است که بذری در او فشانده شود تا چندی بعد پر ثمر و سبز به بار نشیند.
خدایا! شوق یادگیری در من بنه، تا در پی علم روان گردم. شور عمل در من بنه، تا به علمم عمل کنم و عشق به خودت را در من بنه، تا علم و عملم را برای تو خالص کنم.

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند: «یادگیری در جوانی، مثل حک کردن نقشی بر سنگ است و در کهولت نقشی بر آب.» ای مهربان! یاریم کن که امروز در جوانی، زیباترین نقش عالم را بر لوح دلم بنگارم.
الهی! دانشی می خواهم که در زندگی دنیا، سرمایه طاعت و بندگیم شود و در آخرت، مایه سربلندی ام.

اللهم اجعلنی فی قلبی نورا وبصرا وفهما وعلما انک علی کل شی قدیر